Ήταν αναμενόμενη, λίγο - πολύ, η κρίση στη ΔΗΜΑΡ μετά την εκλογική συντριβή της στις 25 Μαΐου. Οι θέσεις και τοποθετήσεις της ηγετικής ομάδας και των μεταρρυθμιστών μεταφέρονται στα στελέχη και μέλη, με αποτέλεσμα το κόμμα να φυλλορροεί. Είτε ομαδικά, είτε ατομικά.
Είτε με σχέδιο, είτε αυθόρμητα. Έτσι, σήμερα παραιτήθηκε και αποχώρησε από το κόμμα, η γραμματέας της τοπικής οργάνωσης Κερατσινίου-Δραπετσώνας και μέλος της Επιτροπής Πόλης του Πειραιά, Μαρίας Ηλιοπούλου. Το κείμενο της παραίτησης της έχει ως εξής :
'' Φίλες και φίλοι,
Η πολιτική πάντα με ενδιέφερε. Μεγάλωσα σε αριστερή οικογένεια με την πολιτική πάντα παρούσα αλλά και με τα αριστερά στερεότυπα παρόντα και αυτά. Σύντομα τα αμφισβήτησα και γι` αυτό η ΔΗΜΑΡ αποτέλεσε την πρώτη κομματική μου ένταξη καθώς αντιπροσώπευε την ελπίδα «όχι για άλλο ένα, αλλά για ένα άλλο κόμμα της Αριστεράς» όπως χαρακτηριστικά θυμάμαι να λένε πολλά ιδρυτικά στελέχη της.
Όλοι μαζί είχαμε το όνειρο της κυβερνώσας Αριστεράς, της Αριστεράς της ευθύνης
Δυστυχώς, η συνέχεια υπήρξε μια διαδοχική και διαρκής διάψευση προσδοκιών. Η ΔΗΜΑΡ πορεύθηκε με διαρκείς ασάφειες, αντιφάσεις και θολό στίγμα, με αποτέλεσμα την πρόσφατη εκλογική της συντριβή στις ευρωεκλογές. Καμιά αυτοκριτική, καμιά ανάληψη ευθυνών δεν ακολούθησε, για την συμβολική και όχι ουσιαστική μας συμμετοχή στην κυβέρνηση, για την άρνηση διαλόγου στην έκκληση των 58, για τις αποφάσεις του συνεδρίου μέχρι και την συντριβή του κόμματος μας.
Αντίθετα, όσοι πιστεύαμε ότι η ΔΗΜΑΡ έπρεπε να συμβάλλει σε όλα αυτά, ως αριστερά της ευθύνης θεωρηθήκαμε από τους ίδιους τους συντρόφους μας ‘’δεξιοί – φιλελεύθεροι’’.
Προσωπικά δεν αποδέχομαι αυτό τον χαρακτηρισμό.
Αν σήμερα τα αριστερά μας αιτήματα συμπίπτουν με φιλελεύθερα, δεν οφείλεται σε καμιά δεξιόστροφη αριστερά αλλά στην τεράστια καθυστέρηση της ελληνικής κοινωνίας. Οι αυριανοί αντίπαλοι της δικής μας Αριστεράς σε μια χώρα προόδου και ανάπτυξης, είναι οι σημερινοί σύμμαχοι της στην χώρα της καθυστέρησης που ζούμε.
Μπορεί να πρόσφερα λίγα και να περίμενα πολλά. Ίσως. Όμως η ελάχιστη εντιμότητα και συνέπεια προς τον εαυτό μου και τις απόψεις μου, δεν μου επιτρέπουν να παραμείνω γραμματέας της οργάνωσης Κερατσινίου Δραπετσώνας καθώς και μέλος της ΔΗΜΑΡ.
Παραμένω όμως ως φίλη της ΜΕταρρυθμιστικής ΤΑσης της ΔΗΜΑΡ περιμένοντας και ελπίζοντας ότι οι "επιτροπές διαβούλευσης’’ όπου πρότεινε ο Σπύρος Λυκούδης στην ομιλία του στο Γκάζι θα είναι η αρχή για το μεγάλο βήμα της Αριστεράς της ευθύνης.
Ηλιοπούλου Μαρία.''
Είτε με σχέδιο, είτε αυθόρμητα. Έτσι, σήμερα παραιτήθηκε και αποχώρησε από το κόμμα, η γραμματέας της τοπικής οργάνωσης Κερατσινίου-Δραπετσώνας και μέλος της Επιτροπής Πόλης του Πειραιά, Μαρίας Ηλιοπούλου. Το κείμενο της παραίτησης της έχει ως εξής :
'' Φίλες και φίλοι,
Η πολιτική πάντα με ενδιέφερε. Μεγάλωσα σε αριστερή οικογένεια με την πολιτική πάντα παρούσα αλλά και με τα αριστερά στερεότυπα παρόντα και αυτά. Σύντομα τα αμφισβήτησα και γι` αυτό η ΔΗΜΑΡ αποτέλεσε την πρώτη κομματική μου ένταξη καθώς αντιπροσώπευε την ελπίδα «όχι για άλλο ένα, αλλά για ένα άλλο κόμμα της Αριστεράς» όπως χαρακτηριστικά θυμάμαι να λένε πολλά ιδρυτικά στελέχη της.
Όλοι μαζί είχαμε το όνειρο της κυβερνώσας Αριστεράς, της Αριστεράς της ευθύνης
Δυστυχώς, η συνέχεια υπήρξε μια διαδοχική και διαρκής διάψευση προσδοκιών. Η ΔΗΜΑΡ πορεύθηκε με διαρκείς ασάφειες, αντιφάσεις και θολό στίγμα, με αποτέλεσμα την πρόσφατη εκλογική της συντριβή στις ευρωεκλογές. Καμιά αυτοκριτική, καμιά ανάληψη ευθυνών δεν ακολούθησε, για την συμβολική και όχι ουσιαστική μας συμμετοχή στην κυβέρνηση, για την άρνηση διαλόγου στην έκκληση των 58, για τις αποφάσεις του συνεδρίου μέχρι και την συντριβή του κόμματος μας.
Αντίθετα, όσοι πιστεύαμε ότι η ΔΗΜΑΡ έπρεπε να συμβάλλει σε όλα αυτά, ως αριστερά της ευθύνης θεωρηθήκαμε από τους ίδιους τους συντρόφους μας ‘’δεξιοί – φιλελεύθεροι’’.
Προσωπικά δεν αποδέχομαι αυτό τον χαρακτηρισμό.
Αν σήμερα τα αριστερά μας αιτήματα συμπίπτουν με φιλελεύθερα, δεν οφείλεται σε καμιά δεξιόστροφη αριστερά αλλά στην τεράστια καθυστέρηση της ελληνικής κοινωνίας. Οι αυριανοί αντίπαλοι της δικής μας Αριστεράς σε μια χώρα προόδου και ανάπτυξης, είναι οι σημερινοί σύμμαχοι της στην χώρα της καθυστέρησης που ζούμε.
Μπορεί να πρόσφερα λίγα και να περίμενα πολλά. Ίσως. Όμως η ελάχιστη εντιμότητα και συνέπεια προς τον εαυτό μου και τις απόψεις μου, δεν μου επιτρέπουν να παραμείνω γραμματέας της οργάνωσης Κερατσινίου Δραπετσώνας καθώς και μέλος της ΔΗΜΑΡ.
Παραμένω όμως ως φίλη της ΜΕταρρυθμιστικής ΤΑσης της ΔΗΜΑΡ περιμένοντας και ελπίζοντας ότι οι "επιτροπές διαβούλευσης’’ όπου πρότεινε ο Σπύρος Λυκούδης στην ομιλία του στο Γκάζι θα είναι η αρχή για το μεγάλο βήμα της Αριστεράς της ευθύνης.
Ηλιοπούλου Μαρία.''
