26 Απριλίου 2014

ΓΙΑΤΙ, Η ΜΟΝΗ ΕΙΝΑΙ ?

Το διαβάσαμε στο http://keratsinivoice.blogspot.gr
Στα 80 της χρόνια έχει τη διάθεση της συμμετοχής στα κοινά. Πρόκειται για την κυρία Catherine Ivy Hill που είναι υποψήφια δημοτική σύμβουλος
στη Μύκονο, ένα νησί το οποίο – όπως αναφέρει στο βιογραφικό της που δημοσιεύεται στην «Κίνηση Ενεργών Πολιτών» – της άλλαξε τη ζωή.

Λέει η κ. Hill:

«Γεννήθηκα στο Port Said της Αιγύπτου στις 5 Δεκέμβρη του 1935.

Οι γονείς μου Ιωάννης και Αθηνά Μαύρου ήταν από το νησί της Kάσου. To Port Said ήταν ένα διεθνές σταυροδρόμι λαών και είχε μια μεγάλη ελληνική κοινότητα.

Πήγα στη Γαλλική Σχολή και μιλούσα γαλλικά στο σπίτι. Όταν ήμουν 12 χρονών ξεκίνησα να φοιτώ στο οικοτροφείο του Παρισιού, όπου έμεινα μέχρι να πάρω το απολυτήριο του Λυκείου.

Στη συνέχεια, αποφασίστηκε να μελετήσω γλώσσες για να γίνω μεταφράστρια – διερμηνέας.

Φοίτησα ένα χρόνο στο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης, όπου πήρα το Δίπλωμα Ισπανικών Σπουδών. Το επόμενο έτος, πήγα στην Αγγλία για τα αγγλικά, και πήρα το Cambridge Proficiency.

Τότε παντρεύτηκα, έτσι έγινα νοικοκυρά και μητέρα τεσσάρων παιδιών, ένα γιο και τρεις κόρες. Επίσης πήρα ένα μάθημα του παιδαγωγικού συστήματος Montessori για μικρά παιδιά.

Στη συνέχεια, μου έγινε πρόταση να διδάξω στο Ελληνικό Διεθνές Σχολείο όπου και εργάστηκα για πέντε χρόνια διδάσκοντας γαλλικά και ισπανικά. Την ίδια περίοδο πήρα το βασικό πτυχίο και μεταπτυχιακό στην Ιστορία από το Πανεπιστήμιο La Verne στην Κηφισιά.

Το 1981 ήρθαμε, ο σύζυγός μου Richard και εγώ, στη Μύκονο, για Σαββατοκύριακο. Ήταν το ταξίδι που άλλαξε τη ζωή μας. Ήταν Πάσχα, τα πάντα ήταν πράσινα και πανέμορφα και αποφασίσαμε να βρούμε ένα μικρό σπίτι.

Μετά από αυτό όλα συνέβησαν πολύ γρήγορα: ανακαλύψαμε τα Χάλαρα και εγώ παραιτήθηκε από τη θέση μου σαν Προϊστάμενη του Τμήματος Γλώσσας, και το επόμενο καλοκαίρι ήρθαμε στη Μύκονο για τα καλά.

Άρχισα να διδάσκω γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά και ήμουν πολύ τυχερή που γνώρισα τα Μυκονιάτικα παιδιά, τους γονείς τους και τον τρόπο ζωή τους.

Τώρα, 33 χρόνια αργότερα, αισθάνομαι πια Μυκονιάτισσα και τα παιδιά μου, που ζουν σε διάφορα μέρη του κόσμου με επισκέπτονται με τις οικογένειες και τα 10 εγγόνια μου στο νησί που ξέρουμε και αγαπάμε.

Τώρα, που έχω περισσότερο χρόνο, μαθαίνω ιταλικά και αισθάνομαι ότι πρέπει να κάνω κάτι για να βοηθήσω τον τόπο.

Παρατήρησα ότι η ΚΕΠΟΜ είναι αποτελεσματική και δραστηριοποιείται με πολλούς τρόπους.

Στηρίζω την προσπάθεια που γίνεται για την ανακύκλωση των σκουπιδιών και θα ήθελα, αν είναι δυνατόν, να βοηθήσω με οποιοδήποτε άλλο τρόπο.

Πιστεύω ότι δουλεύοντας όλοι μαζί, θα μπορούσαμε να λύσουμε πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το νησί της Μυκόνου».