Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΕΝΑΛΤΙ

Παρακολουθώντας κανείς τα όσα αναρτώνται, σχολιάζονται, τα like και dislike, κ.λ.π.,  στον ιδιότυπο ‘’ηλεκτρονικό πόλεμο’’ που έχει καθιερωθεί την τελευταία δεκαετία, θα διαπιστώσει κανείς ότι αυτοί που αγωνιούν περισσότερο, έως και ανησυχούν, για τον επόμενο Δήμαρχο, δεν είναι ούτε οι ίδιοι υποψήφιοι δήμαρχοι, ούτε οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι.

 

Είναι μια μεγάλη μερίδα εργαζομένων στους Δήμους και μάλιστα διαφόρων υπηρεσιακών επιπέδων.

Ποιοι και γιατί το κάνουν αυτό άραγε ; Εάν θελήσει κανείς να εξαιρέσει τους συγγενείς, άντε και τους κουμπάρους, παραμένει μια πολύ μεγάλη κατηγορία  από αυτούς, που για λόγους φαινομενικής προσωπικής δικαιολογίας, αυτοπροσδιορίζονται φίλοι των υποψηφίων.

Τι επιδιώκουν με αυτό ; Εδώ είναι το μεγάλο ερωτηματικό. Πριν μερικά χρόνια θα ήταν ξεκάθαρη η απάντηση, μέχρις πριν μερικές μέρες θα προκαλούσε κάποια απορία, σήμερα είναι λίγο πιο ξεκάθαρα τα πράγματα.  Είναι η επιλογή και νομοθέτηση του  Μητσοτάκη, να δώσει ‘’Διευθυντικό’’ δικαίωμα στο Δήμαρχο. Να μπορεί δηλαδή μόνος του, ο όποιος Δήμαρχος, να τοποθετεί και να μετακινεί όποιον θέλει, όπου θέλει . 

Μέρες ΠΑΣΟΚ, δεκαετίας ’80 δηλαδή. Και αυτό στη λογική της διοικητικής μεταρρύθμισης του Κράτους !!!!!

Ε, μπροστά σε τέτοιες προκλήσεις, πώς να μην σπεύσουν κάποια γατόνια να πάρουν θέση ; Το ρισκάρουν βέβαια, αλλά μάλλον εκ του ασφαλούς. Εάν βγει ο ‘’δικός τους’’  όλα καλά, αρκεί να μη ξεχάσει. Εάν δεν βγει, έχουν την εναλλακτική του αντάρτικου. Συνδικαλιστές,  σωματεία, φίλοι δημοτικοί σύμβουλοι, άντε και καμία νομική παρέμβαση, όλο κάπου θα βοηθήσουν.

 (ΕΛΛΑΔΑ  του  2014 – Υπό Μνημονιακή Κατοχή).